De eerste dagen in Laos: terug naar school
We zijn al weer een paar dagen in Laos. Maar we hebben nog niet echt de gelegenheid gehad om ergens uitgebreid te internetten. Vanuit Cambodja deden we als eerste Khong Island aan. Internetten was daar duur, sloom en met slechte computers. Om een letter getypt te krijgen, moest ik rammen op het toetsenbord. Niet heel erg relaxed.
Na Khong Island zijn we naar de Kingfisher ecolodge gefietst. Deze lodge ligt aan de rand van Xe Pian National Park. In een luxe bungalow met uitzicht vanuit bed over de wetlands was het fijn vertoeven. We zijn er 3 nachten geweest. En eigenlijk alles was goed: de bungalow met uitzicht, de bediening, de activiteiten. Gisteren was wel de klapper: we hadden mahoutles. Dat wil zeggen dat we van een mahout en engels-sprekende gids hebben geleerd hoe we zelf een olifant moeten besturen. In de ochtend hebben we eerst 3 uur geoefend. Daar zaten we dan, op de nek van onze olifant en maar roepen “hoauy, hoauy” terwijl we met onze benen richting moesten geven. Erg leuk maarook erg vermoeiend. In de middag gingen we met onze olifanten de heuvel op. Ook dat ging heel gemoedelijk. Aan het einde van de dag voelden we ons inmiddels redelijk comfortabel in de buurt van deze giganten.
Laos is duidelijk anders dan Cambodja. De omgeving is gevarieerder, er is minder verkeer en er zijn minder mensen. De eerste 2 fietsdagen was het voor ons enorm wennen dat er nog nauwelijks ” hello” of ” goodbye” werd geroepen. Even leek het ook alsof de Laotianen geslotener zijn dan hun buren in Cambodja. Vandaag echter was het weer volop raak. Dat het niet aan 1 stuk door is, vinden we niet heel erg want het is ook heel lekker dat we weer gewoon langs de fiets kunnen staan om even te rusten zonder meteen allerlei mensen om je heen te hebben (en gewoon te kunnen plassen).
Ook Laos is weer even wennen. Immers, is het weer een nieuw land met nieuwe gewoonten en gebruiken. De eerste indruk is positief en we begrijpen van andere reizigers dat het alleen maar beter kan worden.
